خودت وقت هایی که روبروی آینه می خندی، متوجه کیفیت خنده هایت شده ای؟ ...

کتایون کیخسروی: بیا در مورد خنده هایمان حرف بزنیم! مخصوصا وقت هایی که خیره در چشم¬ های من می خندی.

یک چیزی را کشف کرده ام: تو هیچ وقت مثل بار قبل نمی خندی. این خاصیت توست. همیشه جوری می خندی انگار ساعت ها به کیفیتش فکر کرده ای. و حالت لب و دهانت از روی یک نقشه قبلی طراحی شده است.

خودت وقت هایی که روبروی آینه می خندی، متوجه کیفیت خنده هایت شده ای؟ حتما نشده ای.

راستی تا به حال فکر کردی اولین بار انسان به چه چیزی خندیده است؟ مثلا کسی زمین خورده یا شاید آدم قد بلندی، شلوارش کوتاه بوده یا هرچی.

به نظرت اول آن موضوع خنده دار بوده یا خود خنده؟ چه وقت بار اول، لب و دهان انسان به خنده باز شده؟ و آیا همین وقت انسان فهمیده که در حال خندیدن است؟ این ها را نمی دانم.

دارم از تو می پرسم. فقط این را می دانم که برای عاشق کسی بودن، باید حتما و حتما و حتما عاشق خنده هایش هم باشی. پس عشق، باید بعد از خندیدن اختراع شده باشد.