شب چهارشنبه سوری، مراسمی به نام “مهره دوره” (به زبان محلی: ما رِو دو رِو) در شهر انار انجام می‌شده است.

دوره (Dure) چیزی شبیه کوزه‌های سفالی اما بزرگتر از آن بوده که دهانه گشادی داشته است.

مردم در شب چارشنبه‌سوری (سه شنبه شب) داخل این ظرف مهره، دکمه و… می‌ریختند و سپس داخل آن را با آب پر می‌کردند و در آن را با بشقاب یا پارچه‌ای می‌بستند و روی آن سرمه‌دان قرار می‌دادند.

در مرحله بعد، این ظرف را زیر درخت انار شیرین قرار می‌دادند.

فلسفه درخت انار شیرین هم برای تداعی زندگی شیرین بوده است صبح روز بعد یعنی چهارشنبه به سراغ این ظرف می‌رفتند و در آن را باز می‌کردند و از یک دختر حدودا چهار پنج ساله می‌خواستند که کنار این ظرف بنشیند.

سپس زنان کلمه اول یک شعر را می‌خواندند و دختر نیز همزمان دستش را داخل ظرف می‌کرده تا مهره‌ای را در آورد.

وقتی مهره توسط دختر بیرون آورده می‌شد، زنان بقیه شعر را می‌خواندند. این شعر برای صاحب مهره حکم یک فال را داشته که خوب یا بد بودن آینده یا نیت‌اش را برایش مشخص می‌کرده است.