از راهنمایی به فوتبال علاقمند شدم و بازی های پرسپولیس رو دنبال میکردم. تقریبا تمام نشریات ورزشی رو می خریدم.

اواخر دبیرستان تصمیم گرفتم رشته دانشگاهیم رو ارتباطات و روزنامه نگاری انتخاب کنم تا بتونم در این رشته به صورت تخصصی فعالیت داشته باشم به همین دلیل با اینکه در رشته فیزیک قبول شدم به انسانی تغییر رشته دادم و سال بعد توانستم در ارتباطات قبول بشم.

سال 1384 یعنی سال دوم دانشگاه کارم رو با روزنامه «نود» به صورت کارآموز شروع کردم.

دوره کارآموزیم سه ماه بیشتر طول نکشید و بعد از اون به صورت حرفه ای کارم رو در روزنامه «نود» ادامه دادم

اوایل که شروع به کار کرده بودم هدفم رو در زمینه های دیگه (نویسندگی در سینما و فیلمنامه نویسی) ترسیم کرده بودم که مشغله کاری و درگیری زیاد در روزنامه نگاری ورزشی اجازه پیگیری این هدف رو به من نداد. هنوز هم هر از گاهی به این هدف فکر میکنم.

در روزنامه نگاری اما به دنبال لذت بردن بیشتر و انجام کارهای آنالیزی و تحلیلی بیشتر هستم. زمینه ای که خانم ها کمتر در اون جدی گرفته میشن و بهشون بها داده نمیشه

این رشته هم مانند بقیه رشته ها برای خانم ها و آقایان یکسان هست. شاید در سال های گذشته خانم ها کار سخت تری برای راه پیدا کردن به این رشته داشتن اما در حال حاضر مشکل خاصی نیست. تنها مشکل شاید دوری از مراکز ورزشی و استادیوم ها و محل تمرینات هست که اگر بود کار رو راحت تر میکرد.